بررسی ظرفیت های توسعه توریسم کوهستان در ایران با استفاده از مدل topsis (مطالعه موردی کوه دماوند

ایران کشوری کوهستانی که 51 درصد از مساحت کشور در مناطق کوهستانی واقع شده است و و سفر به مناطق کوهستانی در توریسم جهانی سهم 20 درصدی را دارا هست و نواحی کوهستانی مراکز بی‎نظیر تنوع فرهنگی و ذخایر حیاتی تنوع زیستی و همچنین سرچشمه رودخانه های بزرگ جهان و تأمین کننده آب شیرین هستند، که یک چهارم سطح زمین را پوشش داده است و قله دماوند به عنوان یکی از جاذبه های کم نظیر در زمینه توریسم کوهستان می باشد که می تواند در زمینه های گردشگری ورزشی(کوهنوردی)،گردشگری تفریحی ، گردشکری تاریخی ، گردشگری درمانی ،ژئوتوریسم و.. برای ایران و مردم محلی منافع زیادی را به همراه داشته باشد.ودر این پژوهش با استفاده از مدل تاپسیس و روش آنتروپی شانون با تهیه و جمع آوری پرسشنامه از فعالان و کارشناسان صنعت گردشگری جاذبه های قله دماوند را که می توان با سرمایه گذاری در آن در جهت توسعه و حفاظت منطقه کمک کرد اولویت بندی نموده ایم و یافته های تحقیق در مدل تاپسیس نشان داد که در این بین استفاده تفریحی از طبیعت بکر منطقه رتبه اول و استفاده از آبهای گرم معدنی منطقه رتبه دوم را به خود اختصاص داده است.